Πες μου.
Άκουσέ με.
Και πες μου.
Τί φοβάσαι;
Μη φοβάσαι.
Γιατί;
Γιατί;
Σε έχουν πνίξει τα 'γιατί'.
Πες μου.
Τί είναι; Τί απ'ολα είναι;
Ο πόνος;
Ο θάνατος;
Η μοναξιά;
Ο φόβος.
Μάλλον αυτό, ε;
Ο φόβος. Κι ο φόβος του φόβου. Η σκέψη του φόβου, κι ο φόβος της σκέψης.
Μη φοβάσαι.
Τί φοβάσαι;
Πες μου.
Το σκοτάδι;
Δεν υπάρχει σκοτάδι.
Ακόμα κι αυτό σηματοδοτείται από το φως.
Ορίζεται από αυτό.
Από την απουσία του, την έλλειψή του.
Πες μου.
Τί φοβάσαι;
Μη φοβάσαι.
Αγκάλιασε το φόβο σου, και μη φοβάσαι.
Πες μου.
Φοβάσαι ακόμα;
Ξέρεις τι λένε...
Ότι το πιο πυκνό σκοτάδι είναι λίγο πριν το γλυκοχάραμα.
Σε φιλώ,
Σάρρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου