Δεν τους ταιριάζει η ησυχία...

**************************

Απωθημένα μην τα λες
τα ανεκπλήρωτά σου..

Θα σε ακούσουν,
και θα βγουν,
για να σε κυνηγήσουν..

Γιατί έχουν μνήμη, δύναμη,
παλμό και ανησυχία..
Η λήθη δεν τα αφορά
ούτε κι η νηνεμία..

Μα, κι έτσι αν γίνει τελικά,
και σε αναζητήσουν,
μην φοβηθείς τα μέσα σου
μην τ'αρνηθείς, μίλα τους,
για να σε αγαπήσουν..

*************************

Το Ατέρμονον..

****************************************

Κόκκινα ανεμίζοντα μπουμπούκια,
τριφωσφορίζοντα αλλοτριωμένα μάτια,
καρδιές ασίγαστα μαινόμενες,
κυκλοφορούν στη θύμησή μου.

Γιρλάντες χρυσοποίκιλτες,
της χίμαιράς μου έννοιες,
πυροβολούν στο διάβα τους,
λιμνάζοντα φαινόμενα.

Ματζίκες και κοντόφθαλμοι,
περαστικοί του μέλλοντος,
ξυπνήσαν και μου θύμησαν,
του κόσμου το ατέρμονο.


*****************************************

Since my last drop of essence.

Since my last drop of essence.

Only truth matters.

What heart can feel, and cover?

my mind cannot keep hiding the skeletons in the closet.

Frozen fears start to melt,

is there a way to forget,

and to start again from scratch,

with a hope in my hatch?

Burned salvation doesn't count,

and the reasons to be bound,

don't exist.

Find a better way out,

as a well-trained scout,

to resist.

Fly away,

beyond the sky,

try once more, to realize,

that the blackness from within,

can be colourful indeed.

Till the last drop of my essence...